Skýrslan dregur upp dekkri mynd en fulltrúum Sjálfstæðisflokks í borgarráði óraði fyrir. Í skýrslunni kemur fram að farið hafi verið fram úr samþykktum fjárheimildum og þess ekki gætt að sækja um viðbótarfjármagn áður en stofnað var til kostnaðar, sem er hvort í senn brot á sveitastjórnarlögum og reglum borgarinnar. Eins kemur fram að borgarráði hafi verið veittar villandi og rangar upplýsingar um verkefnið. Niðurstöður innri endurskoðunar benda til þess að kostnaðareftirliti, upplýsingastreymi og skjölun hafi verið ábótavant og hlítni við lög, innkaupareglur, starfslýsingar, verkferla, ábyrgð og forsvar hafi ekki verið nægjanleg.
Fram kemur í skýrslunni að fyrrverandi skrifstofustjóri SEA hafi ekki sinnt sinni stjórnendaábyrgð, enda hefði honum borið að fylgjast með verkefnum skrifstofunnar og upplýsa sína yfirmenn og borgarráð um gang mála. Þó kemur fram í skýrslunni að þetta leysi þó ekki næstu yfirmenn skrifstofustjórans, þ.e. borgarritara og borgarstjóra, undan þeirri ábyrgð að hafa heildarsýn yfir rekstur einingarinnar og verkefni hennar. Borgarstjóri, sem starfaði sem næsti yfirmaður skrifstofustjóra SEA, hefði átt að gegna þeirri stjórnunarlegu skyldu að fara yfir veruleg frávik í verkefnum skrifstofunnar. Þess var ekki gætt og skýrslan því ákveðinn áfellisdómur yfir borgarstjóra.
Á síðustu árum hefur Reykjavíkurborg eytt fleiri hundruð milljónum í endurbætur á húsnæði fyrir veitingarekstur. Þessum fjármunum hefði verið mun betur varið í grunnþjónustu við borgarbúa.
Rétt er að taka fram að innri endurskoðandi skilaði svartri skýrslu árið 2015 um skrifstofu eigna og atvinnuþróunar (SEA). Í skýrslunni, sem kynnt var í dag, kemur fram að ef brugðist hefði verið við áður gerðum athugasemdum innri endurskoðanda frá 2015, sem voru 30 talsins, þá hefði mátt koma í veg fyrir þetta klúður. Árið 2015 var skipaður starfshópur til að leysa úr ábendingum innri endurskoðenda um SEA. Það er með algerum ólíkindum að nú þremur árum síðar eigi enn eftir að leysa úr 24 þessari ábendinga af 30 í starfsemi SEA.
Í skýrslunni, sem kynnt var í dag, segir að samkvæmt skipuriti sé borgarritari næsti yfirmaður skrifstofustjóra SEA, en þó hafi mál skrifstofunnar ekki verið á hans borði heldur farið beint til borgarstjóra og því hafi ekki verið unnið samkvæmt réttri umboðskeðju.
Ljóst er að innkaupareglur Reykjavíkurborgar voru brotnar og undanþáguheimilda innkauparáðs var ekki aflað eins og skylt er að gera skv. 13. gr. innkaupareglna Reykjavíkurborgar. Þar segir að skylt sé að afla fyrirfram samþykkis innkauparáðs fyrir beitingu undanþáguheimilda. Þetta ákvæði á m.a. við ef ætlunin er að viðhafa bein þjónustukaup án þess að notast sé við formlegt innkaupaferli. Þá er jafnframt ljóst að aðeins í einu tilviki voru til gögn frá skrifstofu eigna og atvinnuþróunar sem sýndu samanburðartilboð eða verðfyrirspurn. Jafnframt voru ekki til staðar gögn sem sýndu fram á að leitað hefði verið hagkvæmustu tilboða eins og sagði orðrétt í áliti borgarlögmanns um málið. Eins lágu engir skriflegir samningar til grundvallar framkvæmdinni þar sem engin útboð voru viðhöfð.
Samkvæmt niðurstöðum skýrslunnar, og öllu framanrituðu, virðist ótalmargt hafa farið úrskeiðis við framkvæmdina. Skýrslan er áfellisdómur yfir stjórnkerfi Reykjavíkurborgar, fyrrum skrifstofustjóra SEA og ekki síst borgarstjóra.
