Óli Björn Kárason alþingismaður segir tillögur Samfylkingarinnar í heilbrigðismálum reistar á sandi í nýlegri grein í Morgunblaðinu. Þar vitnar hann í nýútgefinn bækling frá flokknum sem fjalli um áherslur í heilbrigðismálum. Áður var fjallað um efni greinarinnar hér.
Óli Björn vitnar í orð Kristrúnar Frostadóttur formanns Samfylkingarinnar frá því síðastliðið vor þar sem hún tali um að endurskoða þurfi hvernig heilbrigðiskerfið sé fjármagnað en að fram til þessa hafi hún ekki lagt spil sín á borðin þegar komi að aukinni skattheimtu. Talað sé um að sameinast um að sækja tekjur sem hljómi betur en að tala hreint út um skattahækkanir.
Hann segir að vísu rætt í bæklingi Samfylkingarinnar um að draga úr misræmi milli skattlagningar fjármagns- og launatekna. En hvað í því felist sé óljóst. Að venju sé lofað að tryggja að arður af sameignlegum náttúruauðlindum nýtist í þágu samfélagsins alls og að boðuð sé endurskoðun á tekjuskattskerfinu. Það verði gert með það markmið að færast nær velferðarsamfélögum Norðurlanda. En hvað Samfylkingin eigi við með því sé óljóst enda ætli flokkurinn að útfæra aukna skattheimtu nánar „eftir samtöl við fólkið í landinu um húsnæðis- og kjaramál frá vori fram á haust 2024“.
„Það skal játað að ég varð fyrir töluverðum vonbrigðum með „öruggu skrefin“ sem Samfylkingin hefur boðað. Ég átti von á ítarlegum tillögum um breytt skipulag og fjármögnun heilbrigðiskerfisins. Þær vonir voru reistar á sandi,“ segir Óli Björn.
„Samfylkingin er ekki að boða nýja stefnu – hvað þá nýja hugsun – í heilbrigðisþjónustu,“ segir hann.
Hann segir Þjóðarmarkmiðin sem minnst er á í bæklingnum almenn og sett þannig fram að allir geti tekið undir. Það eina sem liggi fyrir sé löngun Samfylkingarinnar til að auka útgjöld til heilbrigðismála um tugi milljarða á ári með því að taka stærri sneið af þjóðarkökunni. „Enn og aftur skiptir stærð kökunnar ekki mestu heldur hlutfallsleg stærð sneiðarinnar.“
„Ég hef haldið því fram, m.a. í blaðaskrifum, að íslensk heilbrigðisþjónusta sé í pólitískri sjálfheldu frábreytileika og verri þjónustu – sé fangi kröfunnar um sífellt aukin útgjöld, án skýrra mælikvarða um gæði eða kröfunnar um að fjármunum sé varið af skynsemi,“ segir Óli Björn.
Ekki verði annað séð en að það sé sjálfstætt markmið Samfylkingarinnar að auka útgjöld til heilbrigðismála. Öllum hafi mátt vera ljóst að Íslendingar standi frammi fyrir því að auka útgjöld til heilbrigðismála á komandi árum.
„En það má aldrei verða sjálfstætt markmið að auka útgjöldin líkt og Samfylkingin leggur upp með. Keppikeflið er öflug heilbrigðisþjónusta og aukin lífsgæði borgaranna, betri nýting fjármuna, vinnuafls, tækja og fasteigna, samhliða innleiðingu tæknilausna og nýsköpunar,“ segir hann.
Valkostirnir að skýrast
Óli Björn segir tugmilljarða kosningaloforð í heilbrigðismálum ekki eina útspilið sem Samfylkingin verði með fyrir næstu kosningar. Auknar millifærslur verði boðaðar, stórátak í félagslegu húsnæði og þannig megi lengi telja.
Hann segir það blasa við að á nýju kjörtímabili muni skattar og álögur á einstaklinga og fyrirtæki hækka verulega, komist Samfylkingin í ríkisstjórn. Líklega verði fyrirmyndin sótt til Reykjavíkurborgar. Samfylkingin hugsi með hryllingi til þess þegar hið opinbera „afsali“ sér tekjum eða þegar tekjustofnar séu „vannýttir“ með því að skattar og gjöld séu ekki í hæstu hæðum.
„Það er gömul saga og ný að skattagleði í anda Samfylkingarinnar dregur kraftinn úr samfélaginu. Hvatinn til efnahagslegra umsvifa einstaklinga og fyrirtækja hverfur. Hættan er sú að þjóðarkakan minnki hægt og bítandi sem aftur er ein leið til að auka útgjöld til heilbrigðismála sem hlutfall af landsframleiðslu í samræmi við stefnu Samfylkingarinnar, þótt þau lækki jafnvel að raunvirði.
Að þessu leyti eru valkostir kjósenda að skýrast,“ segir hann í greininni sem í heild sinni má finna hér.