„Skattaglaðir vinstrimenn fara yfirleitt á taugum þegar minnst er á skattalækkanir,“ segir Óli Björn Kárason alþingismaður í aðsendri grein í Morgunblaðinu í dag. Hann segir að kaldur hrollur fari um þá alla þegar þeir átti sig á því að nokkur árangur hafi náðist á síðustu árum við að létta skattbyrðar einstaklinga og fyrirtækja.
„Tekjuskattur einstaklinga hefur lækkað og aukið ráðstöfunartekjur heimilanna. Hlutfallslega hefur aukningin verið mest hjá þeim sem lægstu launin hafa. Öll almenn vörugjöld hafa verið afnumin og flestir tollar felldir niður. Tryggingagjöld hafa lækkað,“ segir Óli Björn.
Þá segir hann að þrátt fyrir að ýmsir aðrir skattar og gjöld hafi hækkað hafi umsvifamiklar skattkerfisbreytingar leitt til þess að ríkissjóður hafi slakað verulega á klónni. Á þetta benti hann í grein í Morgunblaðinu í síðustu viku.
Hann segir að það sé kannski tilviljun að daginn eftir birtingu þeirrar greinar hafi Kristrún Frostadóttir formaður Samfylkingarinnar farið mikinn í óundirbúnum fyrirspurnartíma á Alþingi til nýs fjármálaráðherra. Þar hafi hún haldið því fram að Sjálfstæðisflokkurinn hafi „tekið“ tugi milljarða „út úr tekjustofni hins opinbera“ með lækkun skatta og að Sjálfstæðisflokkurinn stæri sig beinlínis af því að veikja velferðina.
„Satt best að segja varð ég fyrir nokkrum vonbrigðum þegar í ljós kom að Kristrún gefur hinum skattaglöðustu úr hópi vinstrimanna ekkert eftir. Mantran um að verið sé að „veikja“ tekjustofna, „afsala“ ríkissjóði tekjum og jafnvel „kasta“ frá ríkinu tekjum, þegar slakað er á skattaklónni, lifir greinilega enn góðu lífi meðal samfylkinga. Sjálfsagt vakna einhverjir upp við vonda drauma frá tíð vinstristjórnarinnar þegar þingmenn og ráðherrar kepptu hver við annan í skattahækkunum. Sitjandi þingmenn Samfylkingarinnar boðuðu meira að segja allt að 80% tekjuskatt!“ segir Óli Björn.
Staðreyndir segja aðra sögu
Óli Björn bendir á að frá því Sjálfstæðisflokkurinn tók sæti í ríkisstjórn árið 2013 hafi framlög ríkisins í heilbrigðis- og öðrum velferðarmálum vaxið stöðugt. Hann nefnir að í fjárlögum þessa árs verði útgjöld til heilbrigðismála um 110 milljörðum hærri að raunvirði en árið 2013, sem sé tæplega 49% hækkun. Hann segir að áætlanir bendi til að útgjöldin verði hærri en reiknað var með í fjárlögum. Þá segir hann að framlögin hafi að meðaltali vaxið töluvert meira en Samfylkingin lofi að gera „í fremur innihaldslítilli stefnu í heilbrigðismálum til átta ára, sem kynnt var fyrir nokkrum vikum um leið og skattahækkanir voru boðaðar.“
Óli Björn segir framlög til málefna aldraðra og öryrkja hafa hækkað á tíma Sjálfstæðisflokksins í ríkisstjórn um nær 90 milljarða. Það jafngildi yfir 70% hækkun.
„Með skattalækkunum hefur Sjálfstæðisflokkurinn staðið að því að hækka framlög til heilbrigðismála og málefna aldraðra og öryrkja um nær 200 milljarða að raunvirði,“ segir Óli Björn.
Hann segir að það komi sér verulega á óvart að formaður Samfylkingarinnar skuli ekki skilja að hófsemd í álögum styrki fremur skattstofna ríkis og sveitarfélaga en að veikja þá.
„John F. Kennedy gerði sér ágæta grein fyrir þessu fyrir rúmum 60 árum þegar hann varaði við að efnahagskerfi sem væri þrúgað af háum sköttum skilaði aldrei nægilegum tekjum og byggi aldrei til nægilegan hagvöxt eða nægilega mörg störf,“ segir hann.
Þá segir hann reynslu okkar Íslendinga síðasta áratuginn renna styrkum stoðum undir hugmyndafræði forsetans fyrrverandi. Að það sé samhengi milli þess að þegar launafólk fái að halda meiru eftir af sínu sjálfsaflafé og njóti verulega hækkunar ráðstöfunartekna hafi tekjur ríkissjóðs aukist verulega. Það hafi svo gefið svigrúm til að stórhækka framlög til velferðarmála, þvert á fullyrðingar formanns Samfylkingarnnar.
„Samhengið milli skatta og efnahagslegrar velmegunar er sterkt. Þetta vissi Nigel Lawson, sem var fjármálaráðherra Bretlands 1983 til 1989 í ríkisstjórn Margrétar Thatcher. Hann henti háskattastefnu Verkamannaflokksins út í hafsauga og lækkaði t.d. hæsta þrep tekjuskattsins verulega. Undir skattpíningu systurflokks Samfylkingarinnar höfðu margir flúið land og tekjuhæsta 1% greiddi aðeins 11% af öllum tekjuskatti. Eftir skattkerfisbreytingar sem Lawson hafði forystu um tvöfaldaðist hlutdeildin. Efsta tekjutíundin hafði á tímum háskatta staðið undir um 35% af heildartekjuskatti. Eftir lækkun skatthlutfalls fór hlutdeild efstu tekjutíundarinnar upp í 48%,“ segir Óli Björn.
Veruleiki – ekki draumsýn
Óli Björn segir að Kennedy og Lawson hafi báðir haft góðan skilning á að hófsemd í skattheimtu styrki skattstofna ríkisins, þvert á það sem fulltrúar Samfylkingar séu sannfærðir um og hamri stöðugt á.
„Hlutfallslega minni sneið af stærri köku gefur ríkinu meira en stór sneið af lítilli köku,“ bendir hann á.
Hann segir að átakalínur stjórnmálanna markist ekki síst af viðhorfi til skattheimtu.
„Þótt það hafi verið mér vonbrigði að formaður Samfylkingarinnar skuli ganga í smiðju hinna skattaglöðustu í hópi vinstrimanna er það í sjálfu sér gott að með því verða átakalínur stjórnmálanna aðeins skýrari,“ segir hann.
Þá segir hann að öðru megin línunnar standi þeir sem trúi því að hærri skattar leiði til meiri velmegunar og að með lækkun skatta sé ríkissjóður að „afsala“ sér tekjum og veikja velferðarkerfið. Þeir sem tali fyrir skattahækkunum hafi ekki áhyggjur af því að hvati einstaklinga til að afla meiri tekna, að skapa eitthvað nýtt, taka áhættu og stofna fyrirtæki verði drepinn með þungri skattheimtu.
„Og hinum megin átakalínunnar stöndum við hin sem erum sannfærð um að hófsemd í álögum á einstaklinga og fyrirtæki sé vítamín efnahagslífsins sem ríki og sveitarfélög njóti góðs af. Við berjumst fyrir því að aukinn hluti hagvaxtar verði eftir í vösum launafólks og fyrirtækja. Reynslan hefur kennt að þannig vegnar okkur öllum best og möguleikar til að standa af myndarskap undir öflugu velferðarkerfi og nauðsynlegum fjárfestingum í innviðum samfélagsins verða ekki aðeins draumsýn heldur veruleiki,“ segir Óli Björn.
Greinina má í heild sinni finna hér.