Fyrir nokkrum dögum kom út skýrsla frá samtökum iðnaðarinns,þar sem gerð var tilraun til að meta þörf á viðhaldi þeirra mannvirkja sem eru í eigu ríkis og sveitarfélaga.
Margt í þessari skýrslu vakti áhuga minn og þá kanski einkum það að ég gerði mér grein fyrir hve dugleg og framsýn þessi fámenna þjóð í þessu harðbýla landi hefur verið.
Auðvitað vitum við öll af þessum mannvirkjum en það er engu að síður magnað að sjá umfang þeirra dregin saman í eina litla skýrslu..þetta er eiginlega saga þessarar þjóðar,allt frá vegagerð og hafnagerð til lagningu rafmagns inn á hvert heimili ásamt byggingu 40 flugvalla,, já eða háhraða nettengingu inná hvert heimili landsinns.
Þau verkfæri og tæki sem fólk hafði á fyrrihluta síðustu aldar voru ekki eins öflug og notuð eru í dag,samt voru þetta árin sem stærstu sigrarnir voru unnir í hafnagerð og vegagerð.
Maður fyllist stollti og þakklæti við lestur skýrslunnar,fyrir því fólki sem bjó okkur svo vel í haginn að hér eru lífsgæði með því besta sem gerist í heiminum. Þótt boðskapur skýrslunar sé vissulega sá að brýna okkur til verka hvað varðar viðhald á þessum mannvirkjum.Og hvatt til þess að auka við þau útgjöld þegar dregur úr þenslu í einkageiranum,til sveiflujöfnunar.
En hvernig fóru þau að þessu? Hvernig gátum “við” lagt rafmagn um allt land og inná hvern bæ í landinu? Jú það var gert með því að fá erlenda aðila til að koma hingað og reisa stórar orkufrekar verksmiðjur,(álver) sem kostuðu virkjanirnar og landsmenn njóta þess nú að búa við lægsta raforkuverð í heimi.
Þessu megum við ekki gleyma þótt mörgum finnist komið nóg af stóriðju á landinu og ég er reyndar einn af þeim.
Augljóst er af lestri skýrslunnar að átak þarf samt núna í raforkudreyfingu ,staðan er þannig t.d fyrir norðan og vestan að ekki er hægt að stofna fyrirtæki sem þurfa mikkla orku á þessum stöðum jafn vel þótt orkan sé til í landinu og er þá samt alls ekki verið að tala um stóriðju. Samkvæmt landsneti er áætluð fjárþörf í dreifikerfið 60 miljarðar..En það er álíka upphæð og landsvirkjun mun greiða til ríkisinns árlega í arð á nærstu árum.
Hugmyndir þær sem Jón Gunnarsson hefur sett framm varðandi uppbyggingu vegakerfisinns eru alls ekki ólíkar því hvernig uppbyggingu raforku dreifingarinnar var háttað,þ.e.a.s. að láta þá erlendu gesti okkar sem hér eru og verða væntanlega nærstu árinn ,hjálpa okkur að borga þann gríðarlega kostnað sem liggur í vegaframkvæmdum,og þá kanski einkum til og frá höfuðborginni.
Þá er ég að sjálfsögðu að tala um vegagjöld svipuð og hafa heppnast ágætlega í Hvalfjarðargóngunum, þessháttar gjaldtaka yrði þá með þannig sniði að ferð greidd með árspassa yrði tiltölulega ódýr kannski 140-150 krónur en fyrir stakar ferðir yrði greitt mun hærra gjald,( svona svipað og í sundlaugunum).
Með þessu móti væri hægt að flýta þessum nauðsinlegu vegaframkvæmdum um nokkra áratugi.
Það vakti einnig athygli mína sú staðreynd að vegakerfið sem er á höndum ríkisinns er 1300 km en vegir í eigu einkaaðila og sveitarfélaga eru 12000 km og þá náttúrulega stærsti hluti þess á höndum sveitarfélaga og þá kom sveitastjórnarmaðurinn upp í mér sem hugsaði “,gjaldið sem lagt er á bílaeigendur í gegnum elsneyti rennur allt til ríkisinns og þaðan til vegagerðarinnar,af hverju ekki allra vega ? Þörfin er engu minni hjá sveitarfélögunum. Þá gætum við borgað Arnarnesveginn sjálf, sem ríkið virðist ekki meta eins brýnan og við.
Innan sveitarfélagana er gríðarleg þörf fyrir fjármuni og ekki síst í vegamálum, aukinn íbúafjöldi kallar á nýjar lausnir á mörgum sviðum t.d stígagerð bæði fyrir gangandi og hjólandi ,þessa stíga þarf líka að aðskilja. Í Kópavogi er mikið af hraðahindrunum, ég tel að betra væri að fjarlægja þær og taka upp hraðamælingar með myndavélum í staðinn og beita sektum,það mun fá mig til að aka á löglegum hraða og örugglega flesta..þessháttar breyting kostar stórfé en eftilvill má fjármagna eitthvað að því með sektarfé.
Umhverfismál eru stærstu mál samtímans hér á landi eins og annarsstaðar,í skýrslu samtaka iðnaðarinns er farið yfir nokkra þætti umhverfismála svo sem mililvægi þess að vernda vatnsbólinn okkar sem eru eftilvill okkar stærsta auðlind. Og einnig er farið nokkuð yfir úrgangsmál og vellt upp þeirri hugmynd hvort við gætum kanski hreinsað betur frá okkur skólpið og unnið úr þvi t.d fosfór og þyrftum ekki að flytja jafn mikið af áburði inn. Og að sjálfsögðu að hreinsa vel allt plast úr skólpinu áður en það fer í hafið.
Eftir að hafa lesið þessa skýrslu og reyndar margt annað á síðu þessara ágætu samtaka þá fynn ég hversu samtvinnaðar allar greinar samtakanna eru sjálfstæðisflokknum og stefnu hanns. Þess vegna er mér fyrirmunað að skilja hvernin þessi samtök fá það út að skjólstæðingum þeirra sem eru jú allir landsmenn ,sé betur borgið með stuðningi við einhvern annan flokk.
Við þurftum að horfa upp á það fyrir síðustu kosningar hér í Kópavogi að samtök íðnaðarinns eyddu fé í kosningaáróður sem hengt var á strætóskýli í bænum og töluðu þar gegn þeim flokki sem alltaf hefur reynst þeim best Sjálfstæðisflokknum.
Nú líður senn að kosningum ,Sjálfstæðisflokkurinn hefur verið við völd á Islandi á öllum uppgangstímum lýðveldisinns,,ég vona að okkur gangi vela að þessu sinni og hér verði áfram got að búa.
Guðmundur Geirdal